තුන් ලොවටම මහා කාරුණික වු උත්තරීතර භාවයෙන් ආදරය හා සෙනෙහස දැක්‌ වූ එකම උත්තරීතර මිනිසා අප මහා භාග්‍යවතුන් වහන්සේම විය. එයට තර්කයක්‌ නොමැත. එයට සම කළ හැක්‌කක්‌ද නොමැතිය. උන්වහන්සේ තරම් සත්වයාට ආදරය දැක්‌ වූ තවත් මිනිසෙක්‌ දෙවියෙක්‌ හෝ වෙනයම් සත්වයෙක්‌ මේ මහා සක්‌වල තලයෙහි නොමැතිමය. උන්වහන්සේ සංසාරයෙහි ඉපදෙමින් මැරෙමින් දුක්‌ ගිනි මත දැවෙන අසරණ සත්ත්වයන් වෙත පතල වූ සෙනෙහසින් සත්වයන්ට සදාකාලිකවම දුකින් මිදෙන මාවත පෙන්වා දුන් සේක. ඒ අති උතුම් නිර්වාණයයි.
පෙබරවාරි 14 දිනය සමාජයේ එහෙමත් තැන්නම් ලෝකයේ මෙතෙක්‌ පැවතියේ ආදරවන්තියන්ගේ දිනය ලෙස නම් කරමිනි. මෙය ශ්‍රී ලාංකීය සමාජයේදී ද වෙනසක්‌ නොවෙමින් තාරුණ්‍ය තුළ මුල් බැස ගන්නට විය. "ආදරය" "ප්‍රේමය" හා සෙනෙහසට සීමාවක්‌ බේදයක්‌ නොමැති තරම්ය. එය වූ කලී අනන්ත සංවේදයිතයකි. ආත්මීය ලෙන්ගතු කමේ බාව ප්‍රකාශන මාධ්‍යම වෙයි. ලොවක්‌ බිහි වන්නේත් බිහි වන ලෝකය පවතින්නේත් ආදරය හා සෙනෙහස නිසාමය. ඒ තරමටම මෙම ලෝකයේ ඇගයීමට පාත්‍ර වී ඇත.
නමුත් තත්කාලීන සමාජ වපසරිය තුළ ආදරයට හා සෙනෙහසට සමාජය විසින් ලබා දෙන නිරුක්‌තිය ගැන දැවන්ත ගැටළුවක්‌ පවතී. වර්තමානය තුළ ආදරය හා ප්‍රේමය යන පාරිශුද්ධ වූ දෙවොල අපිරිසිදු වෙමින් පවතී. එහි පූජනීය බව කෙලෙසමින් පවතී. දරු උපතේ පටන් මවක්‌ දරුවකු ආදරයෙන් සෙනෙහසින් තම ලය වෙත තුරුළු කරගත් නිමේශයේ පටන් මරණ මංචකය දක්‌වා මානවයාට මෙම භාවය අත්‍යවශ්‍ය සාධකයකි. කාලයේ අවශ්‍යතාවය දෝ හෝයි අද සමාජයේ පවතින්නේ ආදරයක්‌ සෙනෙහසක්‌ නොව රාගයකි. විශේෂයෙන්ම තරුණ ආදරය තුළ මෙකී කාරණය තිව්‍රර වී තාරුණ්‍ය තුළ විසරණයට ලක්‌වේ. මේ උතුම් මානව භාවීය සිතුවිල්ල වෙළෙඳ භාණ්‌ඩයක්‌ බවට පත් වී පදිකය තුළ විකිණෙන යුගයක්‌ තුළ අද සමාජය හුස්‌ම ගනී.
තුන් ලොවටම මහා කාරුණික වු උත්තරීතර භාවයෙන් ආදරය හා සෙනෙහස දැක්‌ වූ එකම උත්තරීතර මිනිසා අප මහා භාග්‍යවතුන් වහන්සේම විය. එයට තර්කයක්‌ නොමැත. එයට සම කළ හැක්‌කක්‌ද නොමැතිය. උන්වහන්සේ තරම් සත්වයාට ආදරය දැක්‌ වූ තවත් මිනිසෙක්‌ දෙවියෙක්‌ හෝ වෙනයම් සත්වයෙක්‌ මේ මහා සක්‌වල තලයෙහි නොමැතිමය. උන්වහන්සේ සංසාරයෙහි ඉපදෙමින් මැරෙමින් දුක්‌ ගිනි මත දැවෙන අසරණ සත්ත්වයන් වෙත පතල වූ සෙනෙහසින් සත්වයන්ට සදාකාලිකවම දුකින් මිදෙන මාවත පෙන්වා දුන් සේක. ඒ අති උතුම් නිර්වාණයයි.
නමුත් ආදරවන්තයින්ගේ දිනයේ පෙබරවාරි 14 වැනි දා අප කතාකරන්නේ ආදරයේ අති පාරිශුද්ධ වු සංකේතය උතුම් වූ ප්‍රේමයේ අසම සම ප්‍රතිමුර්තියක්‌ වු උත්තමාවියක්‌ ගැනය. ඇය පතිවෘතාවේ පතිනියම විය. ඇය සියළු ප්‍රේමවන්තයන්ට ප්‍රේමවන්තියන්ට පරමාදර්ශීව චරිතයක්‌ වුවාය. ඒ උත්මාවිය අන් කිසිවෙක්‌ නොව අති පාරිශුද්ධ ආධ්‍යාත්මික ප්‍රේමයේ ජීවනාලිය වූ යශෝධරාවයි. අති උතුම් යශෝධරාවයි. උත්තම යශෝදරාවන් තම ස්‌වාමියා වෙනුවෙන් කළ යුග ගණනක කප් ගණනක අසදෘෂ කැපවීම උත්තම පේවීම ගැන අකුරු කරන්නට වචනය, අකුර සීමා සහිතමය. වර්තමානයේ හදවත් ආදරය වශයෙන් හඳුනාගන්නේ රාගයයි. සොයන්නේ රාග මූලික ආදරයකි. නමුත් රාග මුලික වූ ආදරයක්‌ තුළ ඇත්තේ කාම ආශාවක්‌ පමණකි. හැගීමක්‌ සංතෘප්ත කර ගැනීමේ පහත් මනෝභාවයකි. මේ හේතුව නිසාම වර්තමානයේ කෙතරම් නම් තරුණ ජීවිත අසරණ තත්ත්වයට පත් වී ඇත්ද? අහිංසක දරුවන් විශේෂයෙන්ම යුවතියන් මුලාවකට ලක්‌ වී සිහින ලෝක තුළ මත් වී තම ජීවිතයම විනාශ කරගෙන වැළපෙන් ද? කී දෙනෙක්‌ සිය ජීවිතයෙන් පවා වන්දි ගෙවා ඇද්ද? නමුත් එම හදවත් තුළ රාග මූලික වු ආදරයක්‌ නොව ආධ්‍යාත්මික ආදරයක්‌ හට ගත්තා නම් කිසි දිනක කිසි කලෙක එම පිරූ ආදරය මිලින නොවෙනු ඇත. යුග යුග ගණනක්‌ එම ආධ්‍යාත්මික ආදරයේ සුවඳ හදවත් පුරා විසිරි ලේ නහර ඇට මිඳුළු දක්‌වා ගමන් කරනු ඇත. රාගය කියන හැඟêමට එහා ගිය සීමාවේ සිට රාගය අතික්‍රමණය කොට යම් පුද්ගලයෙකුට ආදරය ආධ්‍යාත්මික වූ කැඩපතකින් විනිවිඳ දකින්න පුළුවන් නම් එම ආදරය පරම පුජනීයම වෙත්, ආත්මය සුවඳවත් කරත්.
"සැරයටියෙන් අපි යනෙන තුරා
සංසාරේ අපි එකට යමු"
මෙසේ සසර ගමනේ ආදරය දෝලනය කරන්න නම් ඔබ පිදිය යුත්තේ ආධ්‍යාත්මික වූ ආදරයකි. ඔබ ඔබේ ආත්මයට බද්ධ කර ගත යුත්තේ ආධ්‍යාත්මික වූ ආදරයක්‌ පතන සොයන පෙම්වතෙකි, පෙම්වතියකි. එවිට ඔබේ මුළු ජීවිතයම නොව මුළු සංසාරයම සුවඳවත් වනු ඇත. එහි ප්‍රතිබිම්භය අපේ අති උත්තම යශෝධරාවන්ය.
සාරා අසංඛ්‍යයිය කල්ප ලක්‍ෂයක්‌ පුරාවටම අපේ උත්තම යශෝදරාවන් ප්‍රාර්ථනා කළේ, තුන් සිතින්ම පේඋනේ එකම පතියෙකුටමය. ඒ අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේටමය. ඇය සිහින මාත්‍රයක්‌ තුලවත් වෙනත් සැමියෙක්‌, වෙනත් ඇසුරක්‌ සමග තම හදවතේ උතුරා පිටාර ගැලූ ආදරය බද්ධ නොකළාය. සියලු දුක්‌ වේදනා සැප සියල්ලම එකම රිද්මයක්‌ තුළ තම සැමියා වෙනුවෙන් කැටි කළ පාරිශුද්ධ උත්තමාවක්‌ වුවාය. ඇයගේ පතිවෘත්තාවය අබමල් රේනුවක තරම් අඩුවක්‌ නොමැතිය. කැළලක්‌ නොමැතිය. අප කාගේත් පත්තිනි මෑණියන් යශෝදරාවන්ය. කිදුරු ජාතියේ, ඇත් කුලයේදී මෙන්ම කුස ජාතියේදී සහ වෙස්‌සන්තර ජාතියේදී සේම අනන්ත අප්‍රමාණ අහසේ දිලෙන තරු කැටවලටත් එහා ගිය මුහුදේ ඇති වැලි කැටවලටත් එහා ගිය ආත්ම ගණනක්‌ තුළ කළ අසහාය කැප කිරීම අති පාරිශුද්ධමය. එහි පාරමිතාව අහස පොළව කම්පා කරවන තරම්ය.
බුදුබව පතන බෝසත් සැමියෙක්‌ අනන්ත ජාති පුරාවටම තම ස්‌වාමියා බවටම පත් කර ගත්තාය. බෝධිසත්වයෙක්‌ යනු අත්හැරීමේ පාරමිතාව පූරණය කරන උතුමන් වහන්සේ කෙනෙකි. තමන් අත හැර යන බැව් එකාන්ත වශයෙන් දැන දැනත් අපේ උත්තම යශෝදරාව තම සැමියාට පිදූ සෙනෙහස ආදරය කිසිම මොහොතක අත් නොහැරියාය. ඔබ පෙම්වතියක්‌ නම් ඔබේ පෙම්වතා ඔබ අත් හැර ගිය හොත් ඔබ කුමකින් කුමක්‌ කරයිද? නමුදු අපේ යශෝදරාවෝ ඒ සියලු වෙන් වීමේ වේදනාව මුළු හදවතින්ම විඳදරා සැනසුණාය. පූජක බමුණා තම දරුවන් පුදන විට තම සැමියාට සිතුවිල්ලකින්වත් වෛර නොකළාය. ඇයගේ ගුණ කඳ ගැන අකුරු කිරීමට මුළු මහත් විශ්වයම ද මදිය.
මෙවැනි අති උතුම් වූ යශෝදරාවන්ගේ ආදරය හා ආධ්‍යාත්මික සෙනෙහස සමරා සමාජයේ ප්‍රථම වරට ජාතික ආගමික උත්සවයක්‌ පසුගිය වැලන්ටයින් දින ධර්මපාල උයනේදී සිදු කෙරිණි. එතෙක්‌ කල් සමාජයේ ආදරවන්තයින්ගේ දිනය දා පැවතියේ භාවනා වැඩසටහන් හෝ වෙන කිසියම් ආගමික ප්‍රජාවක්‌ තුළට තරුණයන් ගොණු කිරීමය. නමුත් එය ප්‍රායෝගික නොවීය. අප විසින් මුල්වරට මෙදින සැමරුම් දිනය උත්තම යශෝදරාවන්ට වෙන් කළාය. ඒ අති පාරිශුද්ධ වු ප්‍රේමය වෙනුවෙන්ම වෙන් කළාය. එය උතුම් යශෝදරා දිනය බවට පත් කළාය. මෙතෙක්‌ කාලයක්‌ පුරාවට බුදු චරිතය තුළත් සමාජය තුළත් නිදන් ගතව තිබූ උතුම් චරිතයකට ජීවයක්‌ පුදන ලදින් ඇයගේ ගුණ කඳ ගැන කථිකාවන දිනයක්‌ බවට පත් විය. සෑම පෙම්වතෙකුට තම ප්‍රේමයේ පරමාදර්ශී චරිතය වැලන්ටයින් ස්‌වාමිවරයා නොව අපේ අති උත්තමාවිය යශෝදරා බවට පත් කළාය. රාගය පසු පස දුවන පෙම්වතුන් නොව ආධ්‍යාත්මික ප්‍රේමයක්‌ වෙනුවෙන් පෙම් කරන ප්‍රේමවන්තයින් පිරිසක්‌ සමාජයේ බිහි කරන්නට යශෝදරාවන් ගෙන හැර දැක්‌වූවාය. පෙම් කරනා හදවත් තුළ උතුම් යශෝදරාවන් ජීවමාන කළාය.
අපගේ පළමු වැඩසටහන සඳහා කිසිදු මාධ්‍ය ප්‍රචාරයක්‌ නොමැතිව වුවද ගාල්ල නගරයට 2000 ආසන්න තරුණ පිරිසක්‌ සහභාගී වීම යශෝදරාවන්ගේ ශක්‌තියේ ප්‍රාතිභාරයකි. ඒ උත්තමාවියගේ ශක්‌තිය මේ විශ්වයේ තාමත් ජීවමානව පවතී. ඒ ආදරයේ ශක්‌තිය මේ මහා විශ්වය පුරාවටම දෝංකාර දිදී තාමත් පවතී. ඔබ උතුම් යශෝදරාවන්ට තමන්ගේ හදවත ලංකාර බලන්න. ඇයගේ ශක්‌තිය ඔබටත් දැනේවී. ඇයගේ ආශිර්වාදය ඔබට ශක්‌තියක්‌ බවටත් පත් වේවි.
මෙම උතුම් යශෝදරා දිනය සමරා දෙවන වරටත් මෙම අධ්‍යාත්මික ආශිර්වාදාත්මක වැඩසටහන තංගල්ලේ දී පෙබරවාරි 14 වැනි දින පැවැත්වීමට නියමිතය. ඊට මෙවරත් වියතුන් කලාකරුවන් රැසක්‌ සමගින් උතුම් යශෝදරාවන්ගේ කල්ප ලක්‍ෂ හතරේ සංසාරික ආදරය හා ආධ්‍යාත්මික ආදරයකට තම ජීවිතය ළං කර ගන්නේ කෙසේද යන්නත් තම ජීවිතයට උතුම් යශෝදරාවන්ගේ ශක්‌තිය ලබා ගන්නේ කෙසේද යන්න ගැන ඉදිරිපත් වේ. තවත් උතුම් යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් විවිධාංග රැසක්‌ද එදිනට තංගල්ලේ දී සමාජයට තිළිණ කිරීමට නියමිතය.
ඔබ ජීවිතය තුළ විවාහය තුළ හා ප්‍රේමය තුළ අසරණ නම් ඔබ සුයහපත් පතියෙක්‌ පතිනියක්‌ සොයයි නම් ඔබ කළ යුත්තේ උතුම් යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් තම හදවත මොහොතක්‌ කැප කරන්න. ඒ උත්තම පතිනියගේ ගුණස්‌කන්දය මෙනෙහි කරන්න. උදෑසනම බුදු පහන දල්වා අපේ යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් පහන් ආලෝකයක්‌ දල්වා උතුම් ගුණ කද භාවනාවකට ලක්‌ කරමින් මොහොතක්‌ නිහඬවන්න. ඔබට ඒකාන්තයේ උතුම් යශෝදරාවන්ගේ ශක්‌තිය එම උත්තමාවියගේ ආදරණීය පාරමිතා බලය විශ්වයේ සිට ලැබෙනු ඇත. එය ඒකාන්ත සත්‍යයකි.
ඉදිරියේදී අප උතුම් යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් විහාරයක්‌ ඉදි කිරීමටත් සහ තවත් වැඩසටහන් පෙළක්‌ සමාජයට දායාද කර උතුම් යශෝදරාවන්ට හා උත්තම ශක්‌තියට පූජා කිරීමටද නියමිතය.
නමුත් තත්කාලීන සමාජ වපසරිය තුළ ආදරයට හා සෙනෙහසට සමාජය විසින් ලබා දෙන නිරුක්‌තිය ගැන දැවන්ත ගැටළුවක්‌ පවතී. වර්තමානය තුළ ආදරය හා ප්‍රේමය යන පාරිශුද්ධ වූ දෙවොල අපිරිසිදු වෙමින් පවතී. එහි පූජනීය බව කෙලෙසමින් පවතී. දරු උපතේ පටන් මවක්‌ දරුවකු ආදරයෙන් සෙනෙහසින් තම ලය වෙත තුරුළු කරගත් නිමේශයේ පටන් මරණ මංචකය දක්‌වා මානවයාට මෙම භාවය අත්‍යවශ්‍ය සාධකයකි. කාලයේ අවශ්‍යතාවය දෝ හෝයි අද සමාජයේ පවතින්නේ ආදරයක්‌ සෙනෙහසක්‌ නොව රාගයකි. විශේෂයෙන්ම තරුණ ආදරය තුළ මෙකී කාරණය තිව්‍රර වී තාරුණ්‍ය තුළ විසරණයට ලක්‌වේ. මේ උතුම් මානව භාවීය සිතුවිල්ල වෙළෙඳ භාණ්‌ඩයක්‌ බවට පත් වී පදිකය තුළ විකිණෙන යුගයක්‌ තුළ අද සමාජය හුස්‌ම ගනී.
තුන් ලොවටම මහා කාරුණික වු උත්තරීතර භාවයෙන් ආදරය හා සෙනෙහස දැක්‌ වූ එකම උත්තරීතර මිනිසා අප මහා භාග්‍යවතුන් වහන්සේම විය. එයට තර්කයක්‌ නොමැත. එයට සම කළ හැක්‌කක්‌ද නොමැතිය. උන්වහන්සේ තරම් සත්වයාට ආදරය දැක්‌ වූ තවත් මිනිසෙක්‌ දෙවියෙක්‌ හෝ වෙනයම් සත්වයෙක්‌ මේ මහා සක්‌වල තලයෙහි නොමැතිමය. උන්වහන්සේ සංසාරයෙහි ඉපදෙමින් මැරෙමින් දුක්‌ ගිනි මත දැවෙන අසරණ සත්ත්වයන් වෙත පතල වූ සෙනෙහසින් සත්වයන්ට සදාකාලිකවම දුකින් මිදෙන මාවත පෙන්වා දුන් සේක. ඒ අති උතුම් නිර්වාණයයි.
නමුත් ආදරවන්තයින්ගේ දිනයේ පෙබරවාරි 14 වැනි දා අප කතාකරන්නේ ආදරයේ අති පාරිශුද්ධ වු සංකේතය උතුම් වූ ප්‍රේමයේ අසම සම ප්‍රතිමුර්තියක්‌ වු උත්තමාවියක්‌ ගැනය. ඇය පතිවෘතාවේ පතිනියම විය. ඇය සියළු ප්‍රේමවන්තයන්ට ප්‍රේමවන්තියන්ට පරමාදර්ශීව චරිතයක්‌ වුවාය. ඒ උත්මාවිය අන් කිසිවෙක්‌ නොව අති පාරිශුද්ධ ආධ්‍යාත්මික ප්‍රේමයේ ජීවනාලිය වූ යශෝධරාවයි. අති උතුම් යශෝධරාවයි. උත්තම යශෝදරාවන් තම ස්‌වාමියා වෙනුවෙන් කළ යුග ගණනක කප් ගණනක අසදෘෂ කැපවීම උත්තම පේවීම ගැන අකුරු කරන්නට වචනය, අකුර සීමා සහිතමය. වර්තමානයේ හදවත් ආදරය වශයෙන් හඳුනාගන්නේ රාගයයි. සොයන්නේ රාග මූලික ආදරයකි. නමුත් රාග මුලික වූ ආදරයක්‌ තුළ ඇත්තේ කාම ආශාවක්‌ පමණකි. හැගීමක්‌ සංතෘප්ත කර ගැනීමේ පහත් මනෝභාවයකි. මේ හේතුව නිසාම වර්තමානයේ කෙතරම් නම් තරුණ ජීවිත අසරණ තත්ත්වයට පත් වී ඇත්ද? අහිංසක දරුවන් විශේෂයෙන්ම යුවතියන් මුලාවකට ලක්‌ වී සිහින ලෝක තුළ මත් වී තම ජීවිතයම විනාශ කරගෙන වැළපෙන් ද? කී දෙනෙක්‌ සිය ජීවිතයෙන් පවා වන්දි ගෙවා ඇද්ද? නමුත් එම හදවත් තුළ රාග මූලික වු ආදරයක්‌ නොව ආධ්‍යාත්මික ආදරයක්‌ හට ගත්තා නම් කිසි දිනක කිසි කලෙක එම පිරූ ආදරය මිලින නොවෙනු ඇත. යුග යුග ගණනක්‌ එම ආධ්‍යාත්මික ආදරයේ සුවඳ හදවත් පුරා විසිරි ලේ නහර ඇට මිඳුළු දක්‌වා ගමන් කරනු ඇත. රාගය කියන හැඟêමට එහා ගිය සීමාවේ සිට රාගය අතික්‍රමණය කොට යම් පුද්ගලයෙකුට ආදරය ආධ්‍යාත්මික වූ කැඩපතකින් විනිවිඳ දකින්න පුළුවන් නම් එම ආදරය පරම පුජනීයම වෙත්, ආත්මය සුවඳවත් කරත්.
"සැරයටියෙන් අපි යනෙන තුරා
සංසාරේ අපි එකට යමු"
මෙසේ සසර ගමනේ ආදරය දෝලනය කරන්න නම් ඔබ පිදිය යුත්තේ ආධ්‍යාත්මික වූ ආදරයකි. ඔබ ඔබේ ආත්මයට බද්ධ කර ගත යුත්තේ ආධ්‍යාත්මික වූ ආදරයක්‌ පතන සොයන පෙම්වතෙකි, පෙම්වතියකි. එවිට ඔබේ මුළු ජීවිතයම නොව මුළු සංසාරයම සුවඳවත් වනු ඇත. එහි ප්‍රතිබිම්භය අපේ අති උත්තම යශෝධරාවන්ය.
සාරා අසංඛ්‍යයිය කල්ප ලක්‍ෂයක්‌ පුරාවටම අපේ උත්තම යශෝදරාවන් ප්‍රාර්ථනා කළේ, තුන් සිතින්ම පේඋනේ එකම පතියෙකුටමය. ඒ අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේටමය. ඇය සිහින මාත්‍රයක්‌ තුලවත් වෙනත් සැමියෙක්‌, වෙනත් ඇසුරක්‌ සමග තම හදවතේ උතුරා පිටාර ගැලූ ආදරය බද්ධ නොකළාය. සියලු දුක්‌ වේදනා සැප සියල්ලම එකම රිද්මයක්‌ තුළ තම සැමියා වෙනුවෙන් කැටි කළ පාරිශුද්ධ උත්තමාවක්‌ වුවාය. ඇයගේ පතිවෘත්තාවය අබමල් රේනුවක තරම් අඩුවක්‌ නොමැතිය. කැළලක්‌ නොමැතිය. අප කාගේත් පත්තිනි මෑණියන් යශෝදරාවන්ය. කිදුරු ජාතියේ, ඇත් කුලයේදී මෙන්ම කුස ජාතියේදී සහ වෙස්‌සන්තර ජාතියේදී සේම අනන්ත අප්‍රමාණ අහසේ දිලෙන තරු කැටවලටත් එහා ගිය මුහුදේ ඇති වැලි කැටවලටත් එහා ගිය ආත්ම ගණනක්‌ තුළ කළ අසහාය කැප කිරීම අති පාරිශුද්ධමය. එහි පාරමිතාව අහස පොළව කම්පා කරවන තරම්ය.
බුදුබව පතන බෝසත් සැමියෙක්‌ අනන්ත ජාති පුරාවටම තම ස්‌වාමියා බවටම පත් කර ගත්තාය. බෝධිසත්වයෙක්‌ යනු අත්හැරීමේ පාරමිතාව පූරණය කරන උතුමන් වහන්සේ කෙනෙකි. තමන් අත හැර යන බැව් එකාන්ත වශයෙන් දැන දැනත් අපේ උත්තම යශෝදරාව තම සැමියාට පිදූ සෙනෙහස ආදරය කිසිම මොහොතක අත් නොහැරියාය. ඔබ පෙම්වතියක්‌ නම් ඔබේ පෙම්වතා ඔබ අත් හැර ගිය හොත් ඔබ කුමකින් කුමක්‌ කරයිද? නමුදු අපේ යශෝදරාවෝ ඒ සියලු වෙන් වීමේ වේදනාව මුළු හදවතින්ම විඳදරා සැනසුණාය. පූජක බමුණා තම දරුවන් පුදන විට තම සැමියාට සිතුවිල්ලකින්වත් වෛර නොකළාය. ඇයගේ ගුණ කඳ ගැන අකුරු කිරීමට මුළු මහත් විශ්වයම ද මදිය.
මෙවැනි අති උතුම් වූ යශෝදරාවන්ගේ ආදරය හා ආධ්‍යාත්මික සෙනෙහස සමරා සමාජයේ ප්‍රථම වරට ජාතික ආගමික උත්සවයක්‌ පසුගිය වැලන්ටයින් දින ධර්මපාල උයනේදී සිදු කෙරිණි. එතෙක්‌ කල් සමාජයේ ආදරවන්තයින්ගේ දිනය දා පැවතියේ භාවනා වැඩසටහන් හෝ වෙන කිසියම් ආගමික ප්‍රජාවක්‌ තුළට තරුණයන් ගොණු කිරීමය. නමුත් එය ප්‍රායෝගික නොවීය. අප විසින් මුල්වරට මෙදින සැමරුම් දිනය උත්තම යශෝදරාවන්ට වෙන් කළාය. ඒ අති පාරිශුද්ධ වු ප්‍රේමය වෙනුවෙන්ම වෙන් කළාය. එය උතුම් යශෝදරා දිනය බවට පත් කළාය. මෙතෙක්‌ කාලයක්‌ පුරාවට බුදු චරිතය තුළත් සමාජය තුළත් නිදන් ගතව තිබූ උතුම් චරිතයකට ජීවයක්‌ පුදන ලදින් ඇයගේ ගුණ කඳ ගැන කථිකාවන දිනයක්‌ බවට පත් විය. සෑම පෙම්වතෙකුට තම ප්‍රේමයේ පරමාදර්ශී චරිතය වැලන්ටයින් ස්‌වාමිවරයා නොව අපේ අති උත්තමාවිය යශෝදරා බවට පත් කළාය. රාගය පසු පස දුවන පෙම්වතුන් නොව ආධ්‍යාත්මික ප්‍රේමයක්‌ වෙනුවෙන් පෙම් කරන ප්‍රේමවන්තයින් පිරිසක්‌ සමාජයේ බිහි කරන්නට යශෝදරාවන් ගෙන හැර දැක්‌වූවාය. පෙම් කරනා හදවත් තුළ උතුම් යශෝදරාවන් ජීවමාන කළාය.
අපගේ පළමු වැඩසටහන සඳහා කිසිදු මාධ්‍ය ප්‍රචාරයක්‌ නොමැතිව වුවද ගාල්ල නගරයට 2000 ආසන්න තරුණ පිරිසක්‌ සහභාගී වීම යශෝදරාවන්ගේ ශක්‌තියේ ප්‍රාතිභාරයකි. ඒ උත්තමාවියගේ ශක්‌තිය මේ විශ්වයේ තාමත් ජීවමානව පවතී. ඒ ආදරයේ ශක්‌තිය මේ මහා විශ්වය පුරාවටම දෝංකාර දිදී තාමත් පවතී. ඔබ උතුම් යශෝදරාවන්ට තමන්ගේ හදවත ලංකාර බලන්න. ඇයගේ ශක්‌තිය ඔබටත් දැනේවී. ඇයගේ ආශිර්වාදය ඔබට ශක්‌තියක්‌ බවටත් පත් වේවි.
මෙම උතුම් යශෝදරා දිනය සමරා දෙවන වරටත් මෙම අධ්‍යාත්මික ආශිර්වාදාත්මක වැඩසටහන තංගල්ලේ දී පෙබරවාරි 14 වැනි දින පැවැත්වීමට නියමිතය. ඊට මෙවරත් වියතුන් කලාකරුවන් රැසක්‌ සමගින් උතුම් යශෝදරාවන්ගේ කල්ප ලක්‍ෂ හතරේ සංසාරික ආදරය හා ආධ්‍යාත්මික ආදරයකට තම ජීවිතය ළං කර ගන්නේ කෙසේද යන්නත් තම ජීවිතයට උතුම් යශෝදරාවන්ගේ ශක්‌තිය ලබා ගන්නේ කෙසේද යන්න ගැන ඉදිරිපත් වේ. තවත් උතුම් යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් විවිධාංග රැසක්‌ද එදිනට තංගල්ලේ දී සමාජයට තිළිණ කිරීමට නියමිතය.
ඔබ ජීවිතය තුළ විවාහය තුළ හා ප්‍රේමය තුළ අසරණ නම් ඔබ සුයහපත් පතියෙක්‌ පතිනියක්‌ සොයයි නම් ඔබ කළ යුත්තේ උතුම් යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් තම හදවත මොහොතක්‌ කැප කරන්න. ඒ උත්තම පතිනියගේ ගුණස්‌කන්දය මෙනෙහි කරන්න. උදෑසනම බුදු පහන දල්වා අපේ යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් පහන් ආලෝකයක්‌ දල්වා උතුම් ගුණ කද භාවනාවකට ලක්‌ කරමින් මොහොතක්‌ නිහඬවන්න. ඔබට ඒකාන්තයේ උතුම් යශෝදරාවන්ගේ ශක්‌තිය එම උත්තමාවියගේ ආදරණීය පාරමිතා බලය විශ්වයේ සිට ලැබෙනු ඇත. එය ඒකාන්ත සත්‍යයකි.
ඉදිරියේදී අප උතුම් යශෝදරාවන් වෙනුවෙන් විහාරයක්‌ ඉදි කිරීමටත් සහ තවත් වැඩසටහන් පෙළක්‌ සමාජයට දායාද කර උතුම් යශෝදරාවන්ට හා උත්තම ශක්‌තියට පූජා කිරීමටද නියමිතය.
No comments:
Post a Comment